Μετά την πρόσφατη περιπέτεια της υγείας του, ο Βασίλης Σαντριάς μιλάει αποκλειστικά στο dokari.gr για τα νέα του σχέδια, το παρασκήνιο της αποχώρησης του από τον ΑΟ Χανιά , το απρόσμενο διαζύγιο με τον Ιωνικό αλλά και για τις πισώπλατες μαχαιριές.
Σε ερώτηση για το τι ήθελε να γίνει όταν μεγαλώσει, ο Βασίλης είχε μόνο μια απάντηση, ποδοσφαιριστής. Για αυτό μέχρι σήμερα παρά τα εμπόδια, συνεχίζει να παλεύει για το όνειρο του. Στα 12 του πήγε στον Πήγασο Πατησίων (τοπικό) και δυο χρόνια αργότερα μεταπήδησε στην αντρική ομάδα, όπου επί τρεις σεζόν ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας. Στη συνέχεια αγωνίσθηκε στον Ήφαιστο Περιστερίου (περιφερειακό), με προπονητή τον Λευτέρη Αλεξάκη. Μετά κατέβηκε στα Χανιά για λογαριασμό του ΔΑΑΟΧ (τοπικό) πετυχαίνοντας 12 γκολ σε 25 συμμετοχές κατακτώντας ακόμη μια φορά τον τίτλο του πρώτου σκόρερ, για να ανέβει αργότερα σκαλοπάτι, όντας παίκτης του ΑΟ Χανιά (4 γκολ σε 12 συμμετοχές). Τελευταίος του σταθμός ο Ιωνικός, ενώ αξίζει να επισημάνουμε ότι σε μικρότερη ηλικία έχει δοκιμαστεί σε Ατρόμητο και Ολυμπιακό.
Πριν λίγες μέρες βγήκες από το χειρουργείο έκανες επέμβαση κήλης, πώς είσαι αυτή την στιγμή;
Βρίσκομαι στο στάδιο αποκατάστασης. Τη Δευτέρα (30/06) ήταν η πρώτη μέρα που δούλεψα με τον γυμναστή μου, Φώτη Στεφανή. Προχωράμε με γρήγορους αλλά σταθερούς ρυθμούς για τη γρήγορη αποκατάσταση μου, ώστε να επιστρέψω σύντομα στα γήπεδα. Ένας τραυματισμός για ένα ποδοσφαιριστή είναι ψυχοφθόρα διαδικασία. Εσύ από που πήρες δύναμη για να ανταπεξέλθεις;
Είναι όντως ψυχολογικό όλο αυτό, σε ρίχνει κατακόρυφα. Όταν έμαθα ότι πρέπει να κάνω επέμβαση τρόμαξα, τρόμαξα πάρα πολύ. Δεν ήξερα τι ήταν αυτό και για να είμαι ειλικρινής φοβόμουν να την κάνω. Το ξεπέρασα με τη βοήθεια του γενικού χειρούργου κ. Αλέξανδρου Χιονίδη. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ που ανέλαβε την εγχείριση μου, που με βοήθησε πιο πολύ ψυχολογικά, βγάζοντας μου από το μυαλό ότι είναι κάτι τρομακτικό. Μου έλεγε χαρακτηριστικά «Θα κοιμηθείς και αύριο το πρωί θα είσαι έτοιμος». Η δουλειά που έκανε ήταν πραγματικά εκπληκτική. Έχουν περάσει ήδη 12 μέρες και νιώθω σαν μην έχω κάνει την επέμβαση. Μάλιστα τη δεύτερη μέρα περπάτησα κατευθείαν.
Όλο αυτό τον καιρό που ήσουν στο νοσοκομείο υπήρξαν άτομα που στάθηκαν δίπλα σου. Ποια είναι αυτά και τι θες να τους πεις Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον γιατρό μου, Αλέξανδρο Χιονίδη. Ο άνθρωπος ήρθε από την Μόσχα για να μου κάνει το χειρουργείο και έκανε το καλύτερο δυνατό. Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένεια μου που μου στάθηκε, θέλω να ευχαριστήσω την γυναίκα που βρίσκεται εδώ και μήνες στη ζωή μου που μου έχει σταθεί σε όλες τις δυσκολίες της ζωής μου. Πιστεύω κάποια στιγμή να ανταποδώσω . Θέλω επίσης να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου, τους άγνωστους «φίλους», καθώς έλαβα αμέτρητα μηνύματα αγάπης στο facebook. Τον οικογενειακό μου φίλο, Κωνσταντίνο που ήταν συνεχώς στο πλευρό μου, δεν έφυγε στιγμή από κοντά μου. Είναι ό,τι χειρότερο έχω περάσει στη ζωή μου.
Υπήρξαν άτομα που περίμενες ίσως να σου στείλουν κάποιο μήνυμα και δεν έστειλαν
Περίμενα να μου στείλουν παιδιά που τα έχω βάλει στο σπίτι μου, έχουμε φάει από το ίδιο πιάτο και με στεναχώρησε πάρα πολύ που μου απέδειξαν τελικά ότι δεν άξιζαν θέση στη ζωή μου. Πικρία, ενόχληση, στεναχώρια. Στις δυσκολίες είδα ποιοι πραγματικά στάθηκαν δίπλα μου και με μεγάλη περιέργεια διαπίστωσα την πραγματική αλήθεια. Σίγουρα στο νοσοκομείο θα είδες συνανθρώπους μας να παλεύουν για τη ζωή τους
Με το που μπήκα στο δωμάτιο του νοσοκομείου ήρθαν οι νοσοκόμες γνωρίζοντας ότι ήμουν ποδοσφαιριστής και με ρώτησαν αν μπορώ να επισκεφθώ ένα παιδάκι (7-8 χρονών). Φυσικά δεν ρώτησα για το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε, αλλά μόνο το αθώο βλεμματάκι που σε κοιτούσε και γελούσε, λύγισα χωρίς να το δείξω. Το παν στη ζωή είναι η υγεία και τίποτα άλλο. Εύχομαι όσα παιδιά παλεύουν για τη ζωή τους να γίνουν γρήγορα καλά και να ζήσουν όπως πρέπει να ζήσουν.
Πότε πιστεύεις ότι θα επανέλθεις, τη Δευτέρα (30/06) ήταν η πρώτη σου προπόνηση. Αν όλα πάνε καλά, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται, σε ένα μήνα με 40 μέρες θα είμαι έτοιμος για να παίξω μπάλα.
Θα ήθελες να επιστρέψεις σε ομάδα μεγάλου επιπέδου;
Όχι θέλω να αρχίσω πάλι από το μηδέν, πηγαίνοντας σε μια ομάδα Β Εθνικής και με πολύ δουλειά και με αγάπη σε αυτό που κάνω να διεκδικήσω ξανά τη θέση μου. Να πάρω τις ευκαιρίες αλλά και τα παιχνίδια που πρέπει για να χτίσω ξανά το όνομα που είχα χάσει αυτούς τους πέντε μήνες, που δεν έπαιζα μπάλα. Πάντως θες πολύ να επιστρέψεις. Σε βλέπω ανυπόμονο…
Πίστεψε με ότι χθες το πρώτο βράδυ (30/06) δεν κοιμήθηκα, ένιωθα κάτι ξεχωριστό. Τέσσερις μήνες τώρα μου έχει λείψει το ποδόσφαιρο. Ένιωθα σαν λιοντάρι μες το κλουβί.
Έχουν ακουστεί πολλά σενάρια για τον επόμενο σταθμό της καριέρας τόσο από ομάδες Super League, όσο και της Football League. Ασχολείται αποκλειστικά ο μάνατζερ μου ο Τάκης Βελαλόπουλος. Υπάρχουν δυο ομάδες από τη Super League αλλά προς το παρόν δεν θέλω να κάνω μεγάλα βήματα, γιατί προέρχομαι από ένα σοβαρό τραυματισμό. Δεν θέλω να σκέφτομαι ούτε ομάδες ούτε τίποτα. Το μόνο που θέλω είναι η σωστή αποκατάσταση και η υγεία μου και όταν με το καλό έρθει η ώρα να αποφασίσω τι μέλλει γενέσθαι, θα το κάνω.
Στον Ιωνικό τι έγινε και δεν συνεχίστηκε η συνεργασία;
Να πω την αλήθεια ούτε και εγώ ξέρω τι έγινε. Όταν έμαθαν ότι είχα πρόβλημα, γνώριζαν εξ΄ αρχής ότι επρόκειτο για λεπτή επέμβαση όπου θα με κρατούσε εκτός ένα μήνα. Απλά δεν ξέρω τι έγινε, νόμιζαν ότι τους κορόιδεψα, εγώ δεν ήξερα ότι ήμουν τραυματίας. Από τα Χανιά έφυγα με παιχνίδια στα πόδια μου, έπαιζα κανονικά, δεν είχα πρόβλημα.
Το πρόβλημα διαπιστώθηκε όταν έφυγες από τον ΑΟΧ;
Διαπιστώθηκε σε προπόνηση του Ιωνικού. Απλά μια μέρα τους είπα ότι πονάω και πήγα στον κ. Καπράλο, που ήταν γιατρός του Ατρόμητου και του Ιωνικού και μου είπε ότι είχα βγάλει κήλη και έπρεπε άμεσα να μπω στο χειρουργείο. Έπαιξα ένα παιχνίδι με τον Εθνικό Αστέρα, από και πέρα με ενημέρωσαν ότι θα μείνω εκτός ομάδας για λίγο καιρό και ο λίγος καιρός ήταν πέντε μήνες…
Δηλαδή μέχρι σήμερα δεν σου έχουν δώσει εξήγηση για το τι έγινε
Καμία απολύτως εξήγηση. Εγώ ήθελα να δώσω πολλά στην ομάδα γιατί είχα προτάσεις να πάω σε άλλες ομάδες, αλλά διάλεξα τον Ιωνικό γιατί είναι ιστορικός και μεγάλος σύλλογος, με τρομερό κόσμο. Στεναχωριέμαι που δεν πρόλαβα να παίξω σε αυτό τον τεράστιο σύλλογο για να του χαρίσω χαρές και να βάλω και εγώ το λιθαράκι μου, σε αυτό που δεν κατάφερε, να κερδίσει την άνοδο.
Όσον αφορά τον Πανακρωτηριακό, είχαμε δει επίσημη ανακοίνωση. Τελικά ούτε αυτή η μεταγραφή πραγματοποιήθηκε.
Είχαμε έρθει σε προφορική συμφωνία με τον Πανακρωτηριακό αλλά πίστευα ότι ένα τέτοιο πισωγύρισμα μόνο καλό δεν θα μου έκανε.
Τι εννοείς;
Όταν ξεκινάς από το τοπικό για να πας Β Εθνική και μετά από Β’ Εθνική ξανά πας στο τοπικό, σε αυτή την ηλικία που βρίσκομαι εγώ μόνο καλό δεν θα μου έκανε. Επίσης ο μάνατζερ μου ήταν κάθετος και αρνητικός με αυτή την απόφαση (κίνηση). Μετά από ώριμη σκέψη αποφάσισα να μην κατέβω τελικά στα Χανιά.
Μίλησε μου για τη διετή θητεία σου στα Χανιά.
Σε αυτό το σημείο να επισημάνω ότι στα Χανιά ήρθα για λογαριασμό του ΑΟΧ με προπονητή τον κ. Γιάννη Πετράκη και βοηθό κ. Τάκη Διακάκη. Ευχαριστώ και τους δυο. Το συμβόλαιο τότε κρίθηκε σε ένα ματς με τον Κισσαμικό καθώς έκανα ένα πολύ καλό παιχνίδι. Με είδαν οι υπεύθυνοι και με έστειλαν να υπογράψω το δελτίο μου, το οποίο τελικά βγήκε άκυρο γιατί είχαν λήξει οι προθεσμίες. Ήταν η περίοδος με τα στημένα και δεν ξέραμε τι θα γίνει ακριβώς. Έτσι πήγα στη θυγατρική ομάδα του ΑΟΧ, τον ΔΑΑΟΧ όπου έμεινα ενάμιση χρόνο βγαίνοντας πρώτος σκόρερ και τον Γενάρη (7/13) υπέγραψα στη μεγάλη ομάδα.
Τι συνέβη και δεν συνέχισες στους «μπλε»;
Από την πρώτη κιόλας στιγμή δέθηκα με τον ΑΟΧ, σε κάθε παιχνίδι έδινα πάντα το 110% , αγάπησα την ομάδα και αγαπήθηκα από τον κόσμο. Ήθελα να μείνω αλλά κάποιοι δεν με ήθελαν και δεν μου επέτρεψαν να συνεχίσω. Το έδειχναν με χίλιους τρόπους και τελικά το κατάφεραν. Δυστυχώς άλλα μου έλεγαν άλλα έγιναν, δεχόμουν ψυχολογικό πόλεμο. Δεν έμεινα για να παίζω στην Κ20, προτιμούσα να μου πουν την αλήθεια παρά να μου λένε συνεχώς ότι σε κάθε παιχνίδι θα μπεις να παίξεις και τελικά δεν έπαιζα. Δεν άντεξα άλλο και πήρα την απόφαση να αποχωρήσω. Φαντάσου είχα τάσης φυγής από το Σεπτέμβριο. Όταν δέχεσαι πυρά από άτομα που είναι μέσα στην ομάδα τότε το μόνο που θες είναι να σηκωθείς να φύγεις. Δεν θέλω να αναφέρω ονόματα. Θέλω να πω μόνο ένα πράγμα, ότι έφυγα με μισή καρδιά. Μου έχει μείνει μια απογοήτευση, μια στεναχώρια. Όπως λέω πάντα ρόδα είναι και γυρίζει και κάποια στιγμή θα κατονομάσω πρόσωπα.
Ιδανικά αν άλλαζαν οι καταστάσεις, θα ήθελες να επιστρέψεις;
Μες στο μυαλό μου υπάρχει η επιστροφή στα Χανιά, σίγουρα θα επέστρεφα αν η ομάδα με χρειαζόταν πραγματικά. Εγώ θα είμαι εκεί, όπως και πριν ένα χρόνο που με χρειάστηκε.
Θέλεις να στείλεις κάποιο μήνυμα σε αυτούς που σε πλήγωσαν?
Τους ευχαριστώ πολύ γιατί με έκαναν πιο δυνατό!
Τι κρατάς από αυτά τα δυο χρόνια
Η άνοδος στη Β’ Εθνική, στο εκτός έδρας παιχνίδι με τον Πανηλειακό όπου μετά από πάσα του Πάγκαλου, πέτυχα το γκολ. Η επιστροφή με το πούλμαν, το βράδυ που βγήκαμε έξω σαν οικογένεια για να γιορτάσουμε αυτή την πολύτιμη νίκη. Σαν τώρα θυμάμαι όταν επιστρέφαμε από τον Πύργο όπου μας περίμεναν στο πλοίο οι φίλαθλοι του ΑΟΧ. Αυτό πάει να πει φίλαθλος κόσμος, ήταν ο 12ος παίκτης της ομάδας. Μετά από 32 χρόνια απουσίας από τη Β’ Εθνική, με τα χίλια δυο προβλήματα μας, (δεν θέλω να αναφερθώ) καταφέραμε να τους ευχαριστήσουμε. Αυτό που κάναμε το γουστάραμε, ήμασταν ενωμένοι, είχαμε κίνητρο για τον κόσμο. Όταν σου λένε «παίξτε για εμάς», το κάνεις θες δεν θες. Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να δώσω συγχωρητήρια στον καλό μου φίλο, Κώστα Θεοδωρόπουλο για τη μεταγραφή του στον Αστέρα Τρίπολης. Εύχομαι να διαπρέψει γιατί το αξίζει.
Τη φετινή πορεία του ΑΟΧ πώς την είδες;
Εξαιρετική πολύ καλή ομάδα, πιστεύω πρέπει να ήταν Super League. Δεν έκατσε. Τύχη καθαρά. Εκεί που κρίθηκαν όλα ήταν στο 0-0 με τον Ολυμπιακό Βόλου 0-0 στα Περιβόλια, έτσι είναι η μπάλα δοκάρι μέσα δοκάρι έξω.
Ο τραγικός θάνατος του πρώην συμπαίκτη σου στον ΔΑΑΟΧ, Μιχάλη Φουντουλάκη. Φαντάζομαι σε συγκλόνισε
Όταν το έμαθα ήμουν έξω και έβαλα τα κλάματα στο μαγαζί. Ήταν το πρώτο άτομο που γνώρισα στην ομάδα. Έχω τη συνομιλία του μέχρι και σήμερα. Σε ένα παιχνίδι μου είπε να βάλω ένα γκολ, και τελικά έβαλα τρία, το πρώτο του το αφιέρωσα και αμέσως έτρεξα να τον πάρω αγκαλιά. Είχαμε ιδιαίτερη σχέση με τον Μιχάλη και θα μας λείψει πάρα πολύ. Αν και πιστεύω δεν έχει φύγει, θα είναι πάντα κοντά στους συγγενικούς του ανθρώπους. Τα θερμά μου συλλυπητήρια στον κύριο Στέλιο, τον πατέρα του Μιχάλη. Στεναχωρήθηκα που δεν ήμουν παρών στο τελευταίο αντίο, αλλά να ξέρει ότι πάντα θα τον θυμάμαι έτσι ακριβώς όπως τον γνώρισα. Με το καλό όταν επιστρέψω, το πρώτο μου γκολ θα κοιτάει τον ουρανό.
Οι ομάδες της Κρήτης πρωταγωνιστούν στις μεγάλες κατηγορίες. Συμπτωματικό ή αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς;
Το κρητικό επίπεδο έχει ανέβει κατακόρυφα, με τρεις ομάδες στη Super League, δυο στη Football League και τρεις στη Γ’ Εθνική. Αποτελεί κίνητρο για τα νεαρά παιδιά που παίζουν σε μικρές κατηγορίες, να ανέβουν κάποια στιγμή το παραπάνω σκαλοπάτι. Πρόκειται για διαφήμιση του νησιού.
Η Εθνική απείχε μια ανάσα από τους ”8”. Χάθηκε ένα παιχνίδι αλλά όχι το όνειρο σωστά;
Πιστεύω ότι κρίθηκε καθαρά στη λεπτομέρεια. Αν είχαμε παραπάνω δόση τύχης θα είχαμε προκριθεί στους ”8”. Η μπάλα δεν μας έκανε το χατήρι, ούτε με Σαλπιγγίδη ούτε με Μήτρογλου. Στη ρώσικη ρουλέτα κρίθηκαν τα πάντα. Έτυχε να είναι ο Γκέκας κόντρα σε έναν πολύ καλό τερματοφύλακα, που τον ήξερε και από τη Λεβάντε. Ας σταματήσουν λοιπόν αυτοί που δεν ξέρουν τι είναι η μπάλα, να κριτικάρουν και να βγάζουν κακίες σε αναγνωρισμένους ποδοσφαιριστές όπως είναι ο Γκέκας, ο Καρνέζης, ο Κατσουράνης που έχει φέρει ένα EURO στην Ελλάδα. Σε όλο αυτό οι παίκτες έχουν κλειστά τα αυτιά τους.
Για τη «σημαία» της Εθνικής, τον Γιώργο Καραγκούνη
Επειδή τον ξέρω σε προσωπικό επίπεδο, είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Ο «Κάρα» είναι η σημαία της Εθνικής, αρχηγός με Α κεφαλαίο.
Πώς κρίνεις την απόφαση των παικτών να ζητήσουν προπονητικό κέντρο αντί για πριμ;
Αυτό σημαίνει πολλά. Ο υπουργός Αθλητισμού πρέπει να τα βλέπει αυτά και να το είχε πράξει χωρίς να το ζητήσουν οι παίκτες της Εθνικής. Αν μη τι άλλο ήταν μια σπουδαία κίνηση, σκέφτηκαν τη συνέχεια της Εθνικής και όχι τους εαυτούς τους. Συγχαρητήρια!
Υπάρχει κάποια ομάδα που να σου εμπνέει περισσότερο εμπιστοσύνη;
Η Ολλανδία πιστεύω θα είναι μια από τις φιναλίστ, θα χτυπήσει τελικό. Έχει πολλές καλές μονάδες και πολύ καλή ομάδα. Αν η Κόστα Ρίκα παίξει όπως έπαιξε με εμάς δεν της δίνω καμία ελπίδα. Εκτός αν παίξει όπως στους ομίλους ίσως κάτι μπορεί να κάνει.
Αντίπαλος η Βραζιλία;
Χμμ η Βραζιλία δεν έχει βγάλει τον καλό της εαυτό, απέχει πολύ από την Βραζιλία που όλοι ξέρουμε.
Στο βάθος του μυαλού σου υπάρχει η προοπτική να φορέσεις το εθνόσημο;
Είναι το όνειρο κάθε ποδοσφαιριστή, απαιτείται όμως δουλειά και πάνω απ’ όλα όρεξη, αγάπη για αυτό που κάνεις. Εύχομαι κάποια στιγμή ο Θεός να με αξιώσει.
Ποιον είχες ποδοσφαιριστή πρότυπο;
Στο δωμάτιο μου είχα αφίσες του Βαζέχα, Νικολαΐδη, Κριστιάν Βιέρι, Βαν Νιστελρόι και φυσικά του «φαινόμενου» Ρονάλντο. Μάλιστα ό,τι έκανε ο Ρονάλντο, ήθελα να το κάνω και εγώ, όπως τις πολλές κομμώσεις του.
Από μικρός ήθελες να γίνεις στράικερ;
Όχι! Ξεκίνησα ως τερματοφύλακας. Στον Ατρόμητο με έβαλαν επιθετικό, σε ένα φιλικό με τον ΑΟ Περιστερίου. Τότε είχαμε πέντε τερματοφύλακες, ο κόουτς με ρώτησε αν μπορώ να παίξω μπροστά και εγώ του είπα φυσικά ναι. Μάλιστα έβαλα δυο τρία γκολ, και έτσι αργότερα καθιερώθηκα σε αυτή τη θέση.
Ποια ήταν η καλύτερη και η χειρότερη στιγμή της καριέρας σου;
Μακράν η χειρότερη ήταν ο τραυματισμός και το χειρουργείο. Η καλύτερη το γκολ που πέτυχα στον Πύργο κόντρα στον Πανηλειακό και η άνοδος στη Β’ Εθνική. Μάλιστα σκέφτομαι να κάνω τατουάζ αυτή την ημερομηνία.
Κλείνοντας, θα ήθελες να επισημάνεις κάτι
Θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου τον προπονητή μου, στον Ήφαιστο Περιστερίου, κ. Λευτέρη Αλεξάκη, είναι εξαιρετικός άνθρωπος και ακόμα πιο εξαιρετικός προπονητής. Θεωρώ η δουλειά που κάνει είναι για υψηλότερου επιπέδου. Εύχομαι κάποια στιγμή να φτάσει εκεί που του αξίζει. Το ποδόσφαιρο έχει ανάγκη τέτοιους ανθρώπους.
Τέλος, να σου ευχηθώ καλό καλοκαίρι, καλή ανάρρωση να είσαι πάντα υγιής και να βρεθείς το συντομότερο δίπλα στη μεγάλη σου αγάπη.
Να σε ευχαριστήσω και εγώ με τη σειρά μου, εύχομαι καλό καλοκαίρι, καλά μπάνια (γιατί για εμάς κάπου εδώ τελειώσαν ). Φυσικά υγεία πάνω απ’ όλα σε όλο τον κόσμο.
Βασίλης Σαντριάς: «Έφυγα με μισή καρδιά αλλά δεχόμουν ψυχολογικό πόλεμο»
