Όχι, δεν σκέφτηκα ότι η δημοσιογραφία έχασε έναν καλό συνάδελφο και άλλες τέτοιες μπούρδες…
Του Κώστα Τσιτούνα – Δημοσιογράφου
Τώρα πλέον είναι πολύ αργά… Ότι και να πω, ότι και να γράψω θα είναι μισές λέξεις…
Μισές λέξεις χωρίς κανένα νόημα κι αξία. Θα μου πεις γιατί τα γράφω…
Γιατί είμαι μαλάκας δημοσιογράφος, πάσχω από την ίδια ασθένεια.
Εσύ ξέρεις, γιατί βρεθήκαμε στο πεζοδρόμιο από την πρώτη μέρα που μπήκες στη δουλειά.
Το «αντίο φίλε» του Κώστα Τσιτούνα στον Λάμπρο Χαβέλα
