Καιρός: Δημήτρης Ζιακόπουλος -Επάτησεν ο Αύγουστος

Αναλυτικά όσα γράφει ο Δημήτρης Ζιακόπουλος:

Στις χώρες της κεντρικής και της βόρειας Ευρώπης ο Αύγουστος έχει χαρακτηριστικά φθινοπωρινού μήνα, Για παράδειγμα, στην Αγγλία παραδοσιακά το φθινόπωρο νοείται από τον Αύγουστο ως τον Οκτώβριο. Αυτό δεν ισχύει για τη χώρα μας, αλλά, αναφερόμενοι περισσότερο στις προ της κλιματικής αλλαγής εποχές και λιγότερο στις μέρες μας, μπορούμε να πούμε ότι και από πλευράς καιρού ο Αύγουστος θεωρείται μήνας – καμπή: «Επάτησεν ο Αύγουστος η άκρη του χειμώνα, παύει ο φτωχός το δειλινό κι ο άρχοντας τον ύπνο».

Τα αστρονομικά δεδομένα που μικραίνουν την ημέρα κια μεγαλώνουν τη νύχτα ισχύουν ανεξάρτητα από τις κλιματικές αλλαγές και ως ένα βαθμό επηρεάζουν τα μετεωρολογικά στοιχεία. Ωστόσο, αυτά δεν μπορούν να αλλάξουν τα καλοκαιρινά χαρακτηριστικά του Αυγούστου στα δικά μας γεωγραφικά πλάτη. Μπορεί οι καύσωνές του να μην έχουν την ένταση και τη συχνότητα εκείνων του Ιουλίου, αλλά δεν είναι ασυνήθιστοι: «Στις τρεις Αυγούστου κι οι πέτρες λειούνε», «Ανάμεσα (στις) δυο Παναγιές μικρό καλοκαιράκι», «Μηδ’ απ’ Αύγουστο χειμώνας, μηδ’ από Μαρτιού καλοκαίρι» κ.λπ.

Αναμφίβολα, βασική συνιστώσα του καιρού του Αυγούστου είναι τα μελτέμια που παρουσιάζουν μεγάλη ένταση και διάρκεια και ορισμένες φορές δεν φέρνουν μόνο δροσιά αλλά και ψύχρα: «Του Αυγούστου τα βοριάσματα χειμώνα αναθυμούνται». Ορισμένες φορές ψύχρα επικρατεί και στην ηπειρωτική Ελλάδα και κυρίως στις βορειότερες περιοχές της. Η παροιμία «Δεκαπέντησεν ο Αύγουστος, πυρώσου και μη ντρέπεσαι» έχει εφαρμογή ακριβώς σε αυτές τις περιπτώσεις.

Ορισμένες φορές, προς τα τέλη του μήνα, παρατηρούνται βαρομετρικά χαμηλά που κινούνται από τα δυτικά προς τα ανατολικά και προκαλούν αξιόλογες βροχές και τοπικές καταιγίδες βασικά στο Ιόνιο και την ηπειρωτική Ελλάδα. Σε αυτές τις περιπτώσεις αναφέρεται το παρακάτω απόσπασμα ενός από τα σωζόμενα στιχουργήματα των Επτανήσων του 18ου αιώνα: «Με τ’ άσπρο τ’ άτι του, ο Αύγουστός μας αρματωμένος / τον Γαρμπή δεν τον αφήνει / που άγριος και θυμωμένος / τρεχάτα τη σταφίδα έρχεται να μας την κλέψει / Στον Άδη να την πάει / όλους μας να καταστρέψει».